Miernik ten służył do pomiaru aktywności radonu w kopalniach, a jego nowsze wersje (np. RGR-20, RGR-40) są używane do chwili obecnej. Pomiar odbywał się w tzw. cyklu Markowa: 5 minutowy pobór próby – jednominutowa przerwa –
3 minutowy pierwszy pomiar zliczeń – 3 minutowa przerwa – 3 minutowy drugi pomiar. Powietrze było zasysane przez specjalny filtr z włókniny szklanej przez wewnętrzną pompę przyrządu. Na filtrze osadzały się stałe produkty rozpadu radonu, których aktywność była następnie mierzona przez detektor. Oczywiście filtr należało wymienić po każdym cyklu pomiarowym, stąd kieszonki na opakowania zapasowych filtrów w futerale przyrządu.
 |
| Największe srebrne pokrętło z lewej to osłona filtra, na którym osadzają się produkty rozpadu radonu. Z prawej przewód do przystawki odczytującej komory Lucasa. |
Istniała też możliwość współpracy z głowicą GF-10 do odczytu komór Lucasa. Komory te wyłożone są scyntylatorem, który emituje błyski światła, wzmacniane następnie przez fotopowielacz, stąd konieczność wyposażenia ich w okienko przezroczyste dla błysków scyntylacji, a jednocześnie dobrze uszczelnione:
Jak widać, głowica wymagała zewnętrznego zasilania (gniazdo u góry z prawej):
Miernik umożliwia w miarę szybką (w 15 minut) ocenę aktywności produktów rozpadu radonu w danym środowisku. Do pomiarów długookresowych stosuje się inne metody, m.in. detektory śladowe, węglowe lub elektretowe, o czym jeszcze będę pisał.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli znajdziesz błąd lub chcesz podzielić się opinią, zapraszam!
[komentarz ukaże się po zatwierdzeniu przez administratora]