Obiektyw Agfa Color-Solinar 2,8/50 od aparatu Agfa Ambi Silette

Dodatek toru-232 do szkła optycznego pozwalał na uzyskanie wysokiego współczynnika załamania światła przy jednocześnie niskiej dyspersji [LINK]. Szkło tego typu, nazywane torowanym (ang. thoriated) stosowano zwykle do obiektywów wysokiej klasy, przeznaczonych do lustrzanek. Najczęściej były to konstrukcje niemieckie i japońskie - na blogu do tej pory omówiłem następujące modele:

• Biometar 2,8/80 (mocowanie Pentacon Six)
• Super Takumar 1,4/50 (M42)
• Super Takumar 1,8/50 (M42)
• niezidentyfikowany obiektyw do projektora i sama soczewka.

Tym razem chciałbym przedstawić obiektyw Agfa Color-Solinar 2,8/50, stanowiący standardowy obiektyw do aparatów Agfa Ambi Silette. 

Aparaty te były produkowane w dwóch typach:

• type I (1957-1959)
• type II (1959-1961)

Mój egzemplarz to starszy model, mający osobne okienka celownika i dalmierza, ukryte pod odchylaną do góry klapką.

Type II miał połączone te okienka, oraz kilka innych drobnych zmian konstrukcyjnych:

https://www.flickr.com/photos/titrisol/53061712340/in/pool-camerawiki

Aparaty Agfa Silette były produkowane w latach 1953-1974 w wielu modelach, ale tylko model Ambi Silette miał wymienne obiektywy. Przewidziano do nich początkowo 3 obiektywy (35, 50 i 90 mm), później dodano jeszcze teleobiektyw 130 mm. 

LINK

Ambi Silette był aparatem dalmierzowym klasy popularnej - konstrukcją bardziej zaawansowaną niż proste aparaty skrzynkowe, ale ustępującą lustrzankom jednoobiektywowym. O samym aparacie więcej informacji można znaleźć na Camerapedii [LINK], my skupimy się na stronie dozymetrycznej. 

Fot. alf sigaro, Flickr - https://www.flickr.com/photos/alf_sigaro/8042682677/in/pool-camerawiki

Moc dawki generowana przez ten obiektyw - a ściślej, jego przednią soczewkę - nie jest oszałamiająca. Gdy przyłożyłem RKP-1-2, wskazówka wyraźnie, choć niespiesznie powędrowała na koniec pierwszego zakresu. Soczewka jest mała (18 mm), a w dodatku głęboko osadzona.

Tak naprawdę tylko RadiaCode 101 jest na tyle mały, aby zbliżyć detektor bezpośrednio do szkła. inne mierniki opierają się na pierścieniu mocowania filtrów.

Pomiary (przód/tył):

• RadiaCode 101 - 1,3/0,44 µSv/h
• Radex Obsidian - 1,08/0,42 µSv/h
• Raysid - 0,68-0,88/0,38-0,51 µSv/h
• SRP-68 - 0,52-0,54/0,29-0,32 µSv/h
• ANRI Sosna - 0,75/0,36 µSv/h
• RadiaScan 701A - 0,92/0,45 Sv/h
• MKS-01SA1M - 1,04/0,6 µSv/h

Mimo tak niewielkiej mocy dawki Raysid prawidłowo zebrał spektrum - po 1 minucie z niskim prawdopodobieństwem (L), a po następnej z wysokim (H).

Przy pomiarze przez tylną ściankę aparatu Raysid wykazał niewielki wzrost, który można uznać za pomijalny, szczególnie w kontekście sporadycznego używania aparatu oraz noszenia go w futerale, dodatkowo zwiększającym dystans. 

ANRI Sosna z zamkniętą klapką pokazuje 0,13 µSv/h, czyli tyle samo, co tło naturalne w miejscu prowadzenia pomiarów. Aparaty z tego typu obiektywami nie stanowią więc zagrożenia dla zdrowia nawet przy długotrwałym narażeniu, a co dopiero przy sporadycznym, podczas robienia zdjęć.

Aparat ten omówiłem jako ciekawostkę, aby pokazać, że soczewki z torowanego szkła stosowano również w tańszych aparatach, nie tylko lustrzankach. Moc dawki jest na tyle niska, że trudno uznać ten obiektyw za użyteczne źródło, choć dozymetry scyntylacyjne oraz radiometry beta-gamma na niego reagują. 

Większą aktywność wykazuje obiektyw Kodak Anaston z aparatu Kodak Pony 135 - pomiary do obejrzenia w profilu @foton_gamma:

https://www.instagram.com/p/CiV6PqxDAzn/?img_index=1

Jeśli trafiliście na inny aparat fotograficzny z tego segmentu, mający obiektyw z torowanego szkła, lub chcecie sprawdzić jakiś aparat pod kątem promieniowania, dajcie znać w komentarzach!

***

Podoba Ci się mój blog i chcesz wesprzeć twórcę? Zapraszam na Patronite - https://patronite.pl/anonymousdosimetrist